RYS HISTORYCZNY

         Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Gdańsku-Przeróbce na Wyspie Portowej powstały w latach 1910-1920 jako Eisenbahn Hauptewerkstatt Danzig-Troyl (Główny Warsztat Kolejowy Gdańsk-Trojan), w skrócie: EHW Danzig-Troyl.

         Zakłady wyposażono w największe na Pomorzu Gdańskim hale przemysłowe – np. hala napraw wagonów ma rozmiary 251×103 m, zaś napraw lokomotyw ok. 166×102 m.

         Po zakończeniu I wojny światowej, na mocy artykułu nr 107 traktatu wersalskiego, w 1922 zakłady wraz z dawną Stocznią Cesarską w Gdańsku przekazano na 50 lat w bezpłatną dzierżawę nowo utworzonej międzynarodowej spółce International Shipbuilding & Engineering Co Ltd, używającej też nazwy Danziger Werft und Eisenwerkstatten AG z 20 % udziałem kapitału polskiego (reprezentowanym przez Bank Handlowy w Warszawie), 20 % Wolnego Miasta Gdańska (Danziger Privat AG), 30 % W. Brytanii (fabrykę wagonów Cravens Ltd) i 30 % Francji (Gdańską Grupę Przemysłową Groupement Industriel pour Danzig).

         W okresie II wojny światowej zakładami zarządzały Koleje Rzeszy Niemieckiej. Po wyzwoleniu w 1945 zakłady nosiły nazwę Warsztatów Głównych Gdańsk - Trojan, Warsztatów Kolejowych PKP, od 1952 Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego. Był okres, że zakłady zatrudniały ponad 3000 pracowników.

         W latach 1942-1945 produkowano w zakładach kadłuby ścigaczy torpedowych dla niemieckiej marynarki wojennej, jeden z pozostawionych kadłubów (o długości 35 metrów) został przetransportowany do Stoczni Północnej i przebudowany na statek spacerowy dla Żeglugi Gdańskiej pod nazwą "Julia".

         W 1958 wyprodukowano kilkadziesiąt autobusów dla PKS na podwoziu z silnikiem Leyland; karoserie z wyposażeniem pochodziły z taboru kolejowego.

         Na bazie silników odrzutowych z samolotów MiG zakłady wykonały kilkadziesiąt pługów odśnieżnych.

         ZNTK Gdańsk odbudowywały otrzymane w ramach odszkodowań wojennych spalone wagony berlińskiego S-bahnu, dawne 800-woltowe jednostki EW-90, EW-91, EW-92.